In the darkness I will meet my creators

Κύκλοι,  πύρινοι κύκλοι σχηματίζονται γύρω από το σώμα μου, το σώμα μου πονάει, δε με αγγίζουν αλλά η φωτιά με καεί, με ζεσταίνει και με κρούβει, ψάχνω για αέρα,προσπαθώ να βγάλω το κεφάλι μου έξω αλλά μάταια,πιάνει και αυτό φωτιά, περικυκλώνεται από τις φλόγες και τώρα αρχίζω να καίγομαι ολόκληρη, το σώμα μου δε μάχεται, παραδίνεται στις φλόγες.Καπνός σχηματίζεται και μοιάζει με τα σύννεφα, έτσι όπως κινείται, χορεύει, χαίρεται που τελικά βγήκε από μέσα μου και τώρα μπορεί να πετάξει,να πετάξει ελεύθερος μακριά από'μένα. Έφυγε και αυτός και έμεινε η στάχτη.    Πρέπει και αυτή να καεί ή να σκορπιστεί στον αέρα. Δεν ανησυχώ όμως, θα φύγει , θα φροντίσει ο αέρας για αυτή, το ξέρω,όλα είναι κανονισμένα, δεν έχω να κάνω τίποτα. Και τι έμεινε από'μένα;

Cause there I feel things you wont understand

Τα διέλυσα όλα,όλα. Δεν κράτησε πολύ και δεν ήθελα να κρατήσει και άλλο.  Τώρα βρίσκομαι στον αέρα, δεν πέφτω δεν υπάρχει βαρύτητα,δεν υπάρχει τίποτα εδώ. Μονάχα εγώ. Δε μπορείς να μου κάνεις τίποτα πια, ότι ήταν να κάνω το έκανα εγώ,σε'μένα. Δε με αγγίζεις, δε νιώθω τίποτα. Είσαι τίποτα. Ακούς;


The shell that I wore. It wasn't for fun. It wasn't to make you stick around. It was for survival. It was what I've learnt. It was for the sun. You said you think I'd might be the one. I picked blossoms and made you a crown. But you can't catch what's coming down. Our love has grown. Our love has flown. I can catch the falling stars. They make the darkness brighter. Even though they burn holes in my hands. I can dive into the water. So deep I can't breathe. Cause there I feel things you wont understand

Σκιές

Είσαι εκεί, σε κάθε βήμα μου, σαν τη σκιά μου.Προχωράω και εσύ ακολουθείς και εγώ κρύβομαι πίσω από'σένα αλλά και πίσω από μένα την ίδια στιγμή. Είσαι ένα μαύρο σύννεφο και εγώ τρέμω στην όψη σου, τρέμω στη γεύση σου, στο άρωμα σου. Δε γίνεται να σε εξαφανίσω, είσαι εκεί στο φως του ήλιου, στο σκοτάδι, στους εφιάλτες μου και στα καλύτερα μου όνειρα. Για να σε εξαφανίσω, για να σε καταστρέψω,πρέπει πρώτα να καταστρέψω τον εαυτό μου, να τα αφήσω όλα στον αέρα, στην τύχη που εσύ θα ορίσεις. Δεν ξέρω τι κάνω, τι κάνω σε'σένα,σε'μένα,μου φταις.Δε θα κατηγορήσω μόνο του εαυτό μου,ακόμα και αν είσαι μαζί μου σε νιώθω τόσο μακριά, τόσο μακριά που η απόσταση με φρικάρει και προσπαθώ να σε σύρω δίπλα μου,σε τραβάω,σου φωνάζω αλλά εσύ δε με ακούς,δε μπορείς να με ακούσεις,δε μπορείς να ακούσεις τους χτύπους της καρδιάς μου,είσαι πίσω μου, το νιώθω σε κάθε μου βήμα,βλέπω την αντανάκλαση σου,είσαι παντού,αλήθεια υπάρχεις.Δε μου προσφέρεις τίποτα,μονάχα φόβο και ανασφάλεια,ένα συνεχές άγχος,μια ανησυχία. Είσαι το μαύρο μου χρώμα. Κοιτάω στον καθρέφτη, δεν είσαι εσύ,είμαι εγώ.Είμαι εγώ,μ'ακούς;Περπάτησα πολύ,έτρεξα,κρύφτηκα,μίλησα αλλά πάλι δεν αποφάσισες να φύγεις,να με αφήσεις. 

Ο ήλιος κρύβεται σιγά-σιγά, το μπαλκόνι σκοτεινιάζει αλλά δε θέλω φως, γιατί και το φως δημιουργεί σκιές και τα μάτια μου κουράστηκαν να τις κοιτούν. Θέλω να μην υπάρχεις, να μην υπάρχω εγώ. Σε κοιτάω, έχω την ψευδαίσθηση ότι με κοιτάς και εσύ,αλλά μονάχα κουνάς,μετακινήσει όπως μετακινούμαι και εγώ και έχω την εντύπωση ότι μου μοιάζεις. Σκιές χορεύουν μέσα στο μυαλό μου, σε ακανόνιστα σχήματα κινούνται,αιωρούνται και μένω να τις κοιτώ να ζουν μέσα στο μυαλό μου.Ο μόνος δρόμος να εξαφανιστείς είναι μέσα από μένα,θα φύγεις σκέφτομαι,δε μπορεί,κάποτε θα φύγεις.Σταμάτα να τρέχεις,κουράστηκα. 

Μπορεί να ξέχασα που πάω και να'χεις πια χαθεί το δρόμο μόνη μου τραβάω κι εσύ έχεις κουραστεί. Μα στιγμές στιγμές το φως αλλάζει κι οι σκιές μας που σιωπούν γίνονται γυμνό κορμί που στάζει και καρδιές που αιμορραγούν

Something tells me

Δε φταις εσύ,όχι δε φταις. Εγώ φταίω και το ηλίθιο παιιχνίδι μου.  Αλλά,έτσι είναι τα παιχνίδια, έχουν νικητές και ηττημένους και βαρέθηκα να είμαι στην κατηγορία των χαμένων. Αυτό είναι δικό μου παιχνίδι,δικοί μου κανόνες. Δεν έχω τον έλεγχο,είμαι το ζάρι, αποφασίζω για την τύχη των παικτών αλλά δε λειτουργώ αν δε με σπρώξεις, αν δε μου δώσεις δύναμη με το χέρι σου μέχρι να κυλήσω και να αποφασίσω για'σένα αλλά και για'μένα.; Θέλω να σε εκμεταλλευτώ,να σε χρησιμοποιήσω για το παιχνίδι μου και μετά να σε αφήσω.  Εγωιστικό,ε;

Περίεργο αυτό που συμβαίνει,έτσι.Έχω τόσο να πω αλλά τίποτα δε μου βγαίνει έτσι όπως θέλω,πάντα έτσι ήμουν. Δεν ξέρω αν πρέπει να μιλήσω ή να το αφήσω έτσι. Δε με βοηθάει και τίποτα, δε δέχομαι πια αυτό το σπρώξιμο και μένω στάσιμη περιμένοντας λίγο από το ενδιαφέρον της. Το μόνο που παίρνω είναι ξερές απαντήσεις και μισόλογα. Δεν ξέρω γιατί,αλλά κάθε φορά που γράφω κάτι, τη σκέφτομαι. Πρέπει να αποφασίσεις αν θέλεις να είσαι στη ζωή μου,ολοκληρωτικά ή να φύγεις. Αλλά αν είναι να φύγεις,κάντο τώρα, δεν το αντέχω αυτό. Είπες ''όταν αλλάζουμε, δε μπορούμε να έχουμε τους ίδιους ανθρώπους δίπλα μας.'', δεν άλλαξα γαμώτο, ίσως να προσπάθησα να του μοιάσω, να γίνω όπως εκείνον, αλλά κατάλαβε με. Κατάλαβε με. Κάνε κάτι,γρήγορα!