Σκιές

Είσαι εκεί, σε κάθε βήμα μου, σαν τη σκιά μου.Προχωράω και εσύ ακολουθείς και εγώ κρύβομαι πίσω από'σένα αλλά και πίσω από μένα την ίδια στιγμή. Είσαι ένα μαύρο σύννεφο και εγώ τρέμω στην όψη σου, τρέμω στη γεύση σου, στο άρωμα σου. Δε γίνεται να σε εξαφανίσω, είσαι εκεί στο φως του ήλιου, στο σκοτάδι, στους εφιάλτες μου και στα καλύτερα μου όνειρα. Για να σε εξαφανίσω, για να σε καταστρέψω,πρέπει πρώτα να καταστρέψω τον εαυτό μου, να τα αφήσω όλα στον αέρα, στην τύχη που εσύ θα ορίσεις. Δεν ξέρω τι κάνω, τι κάνω σε'σένα,σε'μένα,μου φταις.Δε θα κατηγορήσω μόνο του εαυτό μου,ακόμα και αν είσαι μαζί μου σε νιώθω τόσο μακριά, τόσο μακριά που η απόσταση με φρικάρει και προσπαθώ να σε σύρω δίπλα μου,σε τραβάω,σου φωνάζω αλλά εσύ δε με ακούς,δε μπορείς να με ακούσεις,δε μπορείς να ακούσεις τους χτύπους της καρδιάς μου,είσαι πίσω μου, το νιώθω σε κάθε μου βήμα,βλέπω την αντανάκλαση σου,είσαι παντού,αλήθεια υπάρχεις.Δε μου προσφέρεις τίποτα,μονάχα φόβο και ανασφάλεια,ένα συνεχές άγχος,μια ανησυχία. Είσαι το μαύρο μου χρώμα. Κοιτάω στον καθρέφτη, δεν είσαι εσύ,είμαι εγώ.Είμαι εγώ,μ'ακούς;Περπάτησα πολύ,έτρεξα,κρύφτηκα,μίλησα αλλά πάλι δεν αποφάσισες να φύγεις,να με αφήσεις. 

Ο ήλιος κρύβεται σιγά-σιγά, το μπαλκόνι σκοτεινιάζει αλλά δε θέλω φως, γιατί και το φως δημιουργεί σκιές και τα μάτια μου κουράστηκαν να τις κοιτούν. Θέλω να μην υπάρχεις, να μην υπάρχω εγώ. Σε κοιτάω, έχω την ψευδαίσθηση ότι με κοιτάς και εσύ,αλλά μονάχα κουνάς,μετακινήσει όπως μετακινούμαι και εγώ και έχω την εντύπωση ότι μου μοιάζεις. Σκιές χορεύουν μέσα στο μυαλό μου, σε ακανόνιστα σχήματα κινούνται,αιωρούνται και μένω να τις κοιτώ να ζουν μέσα στο μυαλό μου.Ο μόνος δρόμος να εξαφανιστείς είναι μέσα από μένα,θα φύγεις σκέφτομαι,δε μπορεί,κάποτε θα φύγεις.Σταμάτα να τρέχεις,κουράστηκα. 

Μπορεί να ξέχασα που πάω και να'χεις πια χαθεί το δρόμο μόνη μου τραβάω κι εσύ έχεις κουραστεί. Μα στιγμές στιγμές το φως αλλάζει κι οι σκιές μας που σιωπούν γίνονται γυμνό κορμί που στάζει και καρδιές που αιμορραγούν