Τα διέλυσα όλα,όλα. Δεν κράτησε πολύ και δεν ήθελα να κρατήσει και άλλο. Τώρα βρίσκομαι στον αέρα, δεν πέφτω δεν υπάρχει βαρύτητα,δεν υπάρχει τίποτα εδώ. Μονάχα εγώ. Δε μπορείς να μου κάνεις τίποτα πια, ότι ήταν να κάνω το έκανα εγώ,σε'μένα. Δε με αγγίζεις, δε νιώθω τίποτα. Είσαι τίποτα. Ακούς;
The shell that I wore. It wasn't for fun. It wasn't to make you stick around. It was for survival. It was what I've learnt. It was for the sun. You said you think I'd might be the one. I picked blossoms and made you a crown. But you can't catch what's coming down. Our love has grown. Our love has flown. I can catch the falling stars. They make the darkness brighter. Even though they burn holes in my hands. I can dive into the water. So deep I can't breathe. Cause there I feel things you wont understand
είσαι νομίζεις στον αέρα και πετάς και αιωρείσαι χωρίς σκοινιά, χωρίς νήματα στους αγκώνες και από κάτω δεν υπάρχουν δίκτυα να σε πιάσουν αν πέσεις. ωραίο σκηνικό έχεις χτίσει εκεί πέρα, αλλά όταν αυτό ξεθωριάσει και δεις πως έθαψες τον εαυτό σου μέσα σε ένα καθρέφτη που αντικατοπτρίζει τον ουρανό κι εσύ είσαι απλώς πνιγμένη μέσα στο έδαφος, κάτω απ' τη θάλασσα, τι θα κάνεις; νιώθω ότι είσαι αυτοκαταστροφική, σε φαντάζομαι να κρεμάς τον εαυτό σου από μια σωλήνα και πριν πνιγείς να μοχθείς να φωνάξεις "βοήθ..", δεν προλαβαίνεις κι αυτό το κάνει ακόμη πιο αστείο. but, you are right, you were the one who did this to yourself.
ΑπάντησηΔιαγραφή